شمیم معرفت پایگاه اطلاع رسانی حجه الاسلام و المسلمین عبدالعلی استیری
به گزارش دفتر امام جمعه باقرشهر نماز باشکوه جمعه هفدهم دی ماه 1400 مصادف با چهارم جمادی الثانی 1443 ،به امامت حضرت حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ عبدالعلی استیری امام جمعه محترم باقر شهر وکهریزک در مصلی باقرشهر وباحضوراقشار مختلف مردم برگزار شد.
عناویـــــن خطبـــــــــــه اول:
۱. سه عملی که در عین حال که سختی زیادی ندارند، تأثیرگذاری آنها در میزان عمل زیاد است
۲ . انسانی که سکوت پیشه میکند و بیش از آنکه حرف بزند، به سخن دیگران گوش میدهد، کمتر گناه میکند.
۳. انسان باید جایگاه خود را بشناسد و در مسایلی که به او مربوط نمیشود، دخالت نکند و اظهار نظر نکند.
عناویـــــن خطبــــــــــه دوم:
۱ . از پلیدترین توطئه‌هاى دشمنان اسلام در تاریخ معاصر، توطئه کشف حجاب است.
۲. هویت دینی و ملی، در حکم شناسنامه یک ملت است.
۳. اگر امروز شیرمردانى داریم که مدافع حرم حضرت زینب‌اند،بایدشیرزنانى هم داشته باشیم که مدافع حریم زینب باشند
مشــــــروح خطبــــــه اول:
اعوذ باللـــــــه مـن الشیــــطان الرجیــــــم بســــــــم الله الـــــرحمـــــــــن الرحیـــــــــــــم
عبادالله اوصِیکُمْ و نفسی بِتَقْوَى اللَّهِ بندگان خدا شما را و خودم را سفارش می کنم به تقوای الهی،
قَالَ أَبُو ذَرٍّ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ؛ قَالَ لِی رَسُولُ اللَّهِ (ص): «أَ لَا أُعَلِّمُکَ بِعَمَلٍ خَفِیفٍ عَلَى الْبَدَنِ ثَقِیلٍ فِی الْمِیزَانِ؟» قُلْتُ: بَلَى یَا رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ، قَالَ: «هُوَ الصَّمْتُ وَ حُسْنُ الْخُلُقِ وَ تَرْکُ مَا لَا یَعْنِیک»( مجموعه ورام، ج1، ص107)
ابوذر که خداوند از او راضی باد، گفته است که رسول اکرم (ص) به من فرمود که آیا عملی که سختی آن برای بدن کم ولی در میزان عمل سنگین است را به تو یاد بدهم؟ گفتم بله یا رسول الله؛ درود خدا بر تو باد، آن حضرت (ص) فرمود که آن عمل، سکوت، اخلاق نیکو و ترک چیزی است که به تو مربوط نیست.
رسول گرامی اسلام (ص) در روایت مذکور، به سه عمل اشاره فرموده است که در عین حال که سختی زیادی ندارند، تأثیرگذاری آنها در میزان عمل زیاد است؛
اولین عملی که برای بدن سختی کمی دارد، لکن در میزان عمل سنگین است، سکوت و خاموشی است.
سکوت خیلی مورد سفارش پیشوایان دین قرار گرفته است زیرا انسانی که سکوت پیشه میکند و بیش از آنکه حرف بزند، به سخن دیگران گوش میدهد، کمتر گناه میکند و خودِ سکوت مانع از گناه کردن میشود. غیبت در پرتو حرف زدن پیش میآید، تهمت زدن نیز همین گونه است و همینطور خیلی از گناهان دیگر از حرف زدن ناشی میشوند لذا اگر انسان مُهر سکوت بر زبانش نزند گرفتار گناه خواهد شد.
امام باقر (ع) فرموده است: «إِنَّمَا شِیعَتُنَا الْخُرْسُ»
( الکافی ج2، ص113)شیعیان ما لال هستند، یعنی تا چیزی از آنها پرسیده نشود، پاسخ نمیدهند. همچنین، پیامبر اکرم (ص) فرموده است:
«إِذَارَأَیْتُمُ الرَّجُلَ قَدْ أُعْطِیَ الزُّهْدَ فِی الدُّنْیَا و قِلَّهَ نُطقٍ فَاقْتَرِبُوا مِنْهُ فَإِنَّهُ یُلْقِی الْحِکْمَهَ
( سنن ابن ماجه، » باب الزهد فی الدنیا، ص1261)هر گاه مردى را دیدید که زهد و پارسایى در دنیا و کم سخن گفتن به او عطا شده است، به او نزدیک شوید زیرا او حکمت را ابلاغ مى‌کند.
دومین عملی که میزان عمل را سنگین میکند، اخلاق نیکو است.
انسان باید در همه عرصههای زندگی خود؛ اعم از منزل و اجتماع خوش اخلاق باشد. یکی از مواردی که در جامعه کمتر رعایت میشود، نداشتن اخلاق خوش در محیط خانه و عدم خوش اخلاقی با همسر و فرزندان است. شخصی از اصحاب رسول اکرم (ص) به نام معاذ از دنیا رفت، رسول اکرم (ص) در تشییع جنازه او روی انگشتان پا راه میرفت، از آن حضرت (ص) سؤاال کردند که چرا اینگونه قدم برمیدارید؟ آن حضرت (ص) در پاسخ فرمود که ملائکه در تشییع جنازه معاذ شرکت کرده‌اند و جایی برای قدم برداشتن نیست لذا اینگونه راه میروم، اما زمانی که معاذ را در قبر گذاشتند، رنگ پیامبر (ص) دگرگون شد، عرض کردند که یا رسول الله (ص) چرا رنگتان تغییر کرد؟ آن حضرت (ص) در پاسخ فرمود که معاذ به خاطر اینکه در خانهاش اخلاقش خوب نبوده است، دچار فشار قبر شد و سرّ شرکت ملائکه در تشییع جنازه معاذ به این خاطر بوده است که به خواندن سوره توحید مداومت داشته است.
سومین موردی که بر سنگینی میزان عمل انسان در قیامت میافزاید و باعث فزونی اعمال خوب او میشود، ترک چیزی است که به او مربوط نمیشود.
انسان باید جایگاه خود را بشناسد و در مسایلی که به او مربوط نمیشود، دخالت نکند و اظهار نظر نکند. بعضی گمان میکنند هرجا و هر لحظه باید درباره هر موضوعی، ابراز نظر کنند.بعضی در اثر قضاوت نابه جای دیگران، حلاوت زندگی را به کام دیگران تلخ میکنند.
مشــــــروح خطبــــــه دوم:
ابتدا خودم را وشما عزیزان نماز گزار را در ابتدای خطبه دوم هم توصیه میکنم به تقوای الهی
دو مطلب به محضر شما تقدیم میدارم
مطلب اول: سالگرد توطئه کشف حجاب به دستور رضاخان؛ 17 دى 1314
از پلیدترین توطئه‌هاى دشمنان اسلام در تاریخ معاصر، توطئه کشف حجاب است. رضاخان که مأمور اجراى تز اسلام‌زُدایى در جامعه ایران بود، فاجعه کشف حجاب را به‌عنوان مهمترین جلوه‌هاى این طرح ننگین مرتکب شد.
هویت دینی و ملی، در حکم شناسنامه یک ملت است. از این رو در طول تاریخ مقابله حق و باطل، هجمه به هویت دینی و ملی، راهبرد همیشگی دشمنان بوده است.لذا امروز استعمار بر نمادهای هویتی ما متمرکز شده اند.
امروز عنوان کردن حجاب اجباری و حجاب اختیاری توسط رسانه‌ها و عناصر بیگانه استمرار فرهنگ استعماری و استبدادی و نوعی فریب است، که بایدبا تبیین منطقی و عالمانه و هنرمندانه به مواجهه‌ی با آن پرداخته شود. بدحجابی را دشمنان ما سیاسی کرده‌اند
دو هدف عمده استکبار در عفاف و حجاب‌زُدایى مطرح شده است که عبارت است از: (1) ارضاء جنسى آسان. (2) نیروى کار ارزان.
اما استکبار هدف سومى هم دارد، و آن تسلط بر جوامع مسلمان از طریق اشاعه فساد و فحشاء است. «مستر هَمفر» -جاسوس انگلیسى در جهان اسلام- صریحا اعلام مى‌کند براى تسلط بر جوامع اسلامى «به هر وسیله‌اى که شده باید زنان مسلمان را از حجاب اسلام خارج کرد و بى‌حجابى در بین مسلمانان رایج شود»؛ و «رابرت مُرداک» -صهیونیزم و غول رسانه‌اى غربى‌ها- مى‌گوید: «عفاف زُدایى و به‌دنبال آن فروپاشى خانواده، کلید رمز انحطاط تمدن ایران اسلامى است.» به فرمایش مقام معظم رهبری: «سیاست امروز دشمن، سیاست اندلسى کردن ایران است.»
مقام معظم رهبری می‌فرمایند «گاهی اوقات مشکلات فرهنگی موجب شده که من شب خوابم نبرده»
اروپا وقتی متوجه شد که آندلس، خطر بزرگی برای نابودی قدرت استعماری حکومت ها و کلیساها است، از راه های مختلف به تلاش افتاد تا سدی در برابر آن ها به وجود آورد.
مهمترین برنامه دشمن برای حمله به پیکر قوی و نیرومند جامعه اسلامی آندلس، فرستادن عده ای از زنان خودفروش از اروپا به آندلس و اختصاص بودجه های فراوان برای ترویج فساد و فحشا در این کشور بود.
با روی آوردن جوانان به زنان بی حجاب و بدکار، حکومت آندلس نیروی پشتوانه خود را به راحتی از دست داد و آن عظمت اسلامی به راحتی در هم شکست.
اگر امروز شیرمردانى داریم که مدافع حرم حضرت زینب‌اند، بایدشیرزنانى هم داشته باشیم که مدافع حریم حضرت زینب باشند. زینب کبرى سلام الله علیها «حرمى» دارد و «حریمى». حریم حضرت، حریم عفاف و حرمت حجاب اسلامى است. قطعا اجر شیرزنان مدافع حریم، کمتر از ارزش کار شیرمردان مدافع حرم نیست.
صورت های آرایش کرده، موهای چرب و ژل زده یا برق گرفته و به اصطلاح امروزی ها فَشِن، لباس های عجیب و مارک دار، شلوارهای جین با پاچه های لوله تفنگی، پاره یا گشاد و چند جیب، مانتوهای ربدوشانی یا تنگ و چسبان و.. . ره آورد هجوم ثانیه ای مد در پی گسترش هر چه بیشتر فساد و فحشا در جامعه از سوی دشمن هستند؛که با این اوصاف میبینیم بدحجابی جای خود را به عریان گری داده است که باید قاطعانه با آنها برخورد کرد.
اشاره ای به شهادت حضرت زهرا(س)
مجدداً تسلیت عرض می کنم شهادت حضرت صدیقه طاهره حضرت فاطمه زهرا(س) و مقام معظم رهبری فرمودند: من نیازهای یکساله زندگیم را از ایام فاطمیه و روضه بر حضرت زهرا(س) می گیرم ، بعضی ها گله کردند شما با این حال چطور دو سه ساعت می آیید در مجالس فاطمیه می نشینید روضه گوش می دهید حضرت آقا فرمودند: این آقایان نمی دانند که ما رزق یکساله کشور را از همین مجالس فاطمیه می گیریم هم رزق دنیا و هم رزق آخرت این مجالس را برپا کنید و قدر بدانید حضور پیدا کنید و شرکت کنید کشور حفظش در سایه همین مجالس روضه خوانی است و مجالسی است که بنام اهلبیت(ع) بویژه حضرت زهرا(س) برگزار می شودکه از این جهت تشکر میکنم بابت برگزاری مراسمات متعددی که در سطح باقر شهرو کهریزک وروستاهای تابعه داشتید
لذا ذکر توسلی داشته باشیم:اشاره ای به وصیت حضرت کنم:
“یا اَبَاالْحَسَنِ لَمْ یبْقَ لِی اِلاّ رَمَقٌ مِنَ اَلْحَیاهِ وَ حَانَ زَمانُ الرَّحِیلِ وَالْوِداعِ فَاسْتَمِعْ کَلامِی فَاِنَّکَ لا تَسْمَعُ بَْعدَ ذلِکَ صَوْتَ فاطِمَهَ أبَداً “
نفسای آخرم رو دارم میزنم،علی جان صحبتام رو گوش بده،دیگه صدای فاطمه رو نخواهی شنید …
“اوُصیکَ یا اَبَاالْحَسَنِ اَنْ لا تَنْسَانِی وَ تَزُورَنی بَعدَ مَمَاتِی”علی جان من که مردم من رو از یاد نبری!!به زیارت قبر من بیا »اِذا اَنَا مِتُّ” علی جان! وقتی من مُردم،“فَتَوَلَّ اَنْتَ غُسْلِی”خودت مُتکفل غسل من شو ” وَ جَهِّزْنِی “خودت منو کفن کن،”وَ صَلِّ عَلَیَّ” خودت بر من نماز بخوان”وَ اَنْزِلْنِی قَبْرِی” خودت با دست خودت منو تو قبر بذار،”وَ ألْحِدْنِی “علی جان خودت لحد رو بچین،”وَ سَوِّ التُّرابَ عَلَیَّ” خودت خاک روم بریز علی جان،علی جان منو که دفن کردی”وَ اجْلِسْ عِنْدَ رَأسِی قَبالَهَ وَجْهِی”بشین بالا سرم مقابل صورتم “فَاَکْثِرْ مِنْ تِلاوَهِ وَالدُّعَاءِ” بشین برام قرآن بخوان،دعا بخوان”فَاِنَّها ساعَهٌ یحْتاجُ الْمیتُ فیها اِلی اُنْسِ الاَحْیاء”“وَ اَنَا اَسْتَوْدِعُکَ اللهَ تَعَالی”علی جان تو را به خدا سپردم ” وَ اُوصیکَ فِی وُلدی خَیراً”هوا بچه هام و داشته باش خب حضرت از دنیا رفتند و حضرت امیر هم به این وصیت عمل کردند
اما دل های شما را روانۀ مدینه کنار قبر مخفی زهرا علیها السلام کنم. آن هایی که مدینه مشرف شده اند از همان اول زمزمه شان این است.
-
یا فاطمه من عقده دل وا نکردم گشتم ولی قبر تو را پیدا نکردم
مخفی بودن قبر نیز نشانه و سند مظلومیت زهرا علیها السلام است. مصائب فاطمه نیز مثل قبر آن بی بی مخفی است. مصائب آن قدر عظیم است که 40 سال پس از شهادت حضرت، امام حسن علیه السلام همین که نگاهش به مغیره می افتاد شروع می کرد به اشک ریختن، و می فرمود: مغیره! تو جزء کسانی بودی که مادرم زهرا را کتک زدی: أنتَ الَّذی ضربتَ فاطمه بِنْتَ رَسُول الله صلی الله علیه وآله وسلم حتّی أَدْمیتها ؛ آن قدر مصیبت بزرگ است که امیرالمؤمنین علیه السلام کنار قبر فاطمه مرگش را از خدا خواست.
ابْکِنِی وَ ابْکِ لِلْیَتَامَی وَلَا تَنْسَ قَتِیلَ الْعِدَی بِطَفِّ الْعِرَاق
هم برای خودم گریه کن هم برای بچه های یتیمم، زیرا خیلی سخت است که جلوی بچه ها مادرشان جان بدهد
نگذار زینبم صورتم را ببیند! عجب وداع و خداحافظی بود! نوشته اند: أَخْرَجَ مَنْ کَانَ فِی الْبَیْت ؛ امیرالمؤمنین، بچه ها را از اتاق بیرون کرد، نشست کنار بستر فاطمه
-
ای صفای خانه من الوداع گرمی کاشانه من الوداع
-
الوداع ای همدم و هم ناله ام الوداع ای یار هیجده ساله ام
-
خواهشی دارم ز تو ریحانه ام یک شب دیگر بمان در خانه ام
-
جان زهرا روز من را شب مکن چادرت را بر سر زینب مکن
وقتی بدن را شب گذشته برداشتند، کجا به خاک سپردند؛ نمی دانم در خانه، مسجد و یا بقیع، اما امیرالؤمنین (ع) تنها آمد عزیزش را در میان خاک نهان کند، خیلی بر آقا سخت گذشت. زهرایی که همه جا یار و همدمش بود، مخصوصاً که می بیند در دفاع از علی به شهادت رسید. لذا وقتی آمد زهرایش را به خاک بسپرد، صدا زد: یا رسول الله، خودت کمکم کن. خدا! خودت کمکم کن. من چگونه این گُلم را میان خاک بگذارم. «اللَّهُمَّ إِنَّهَا أَمَتُکَ»؛ خدایا! این زهرای توست «وَ بِنْتُ رَسُولِکَ»؛ و دختر پیغمبر توست «اللَّهُمَّ وَ اجْمَعْ بَیْنَهَا وَ بَیْنَ أَبِیهَا خدایا! امشب مهمان توست، شب اول قبر اوست.
زهرایش را میان خاک گذاشت، یک وقت رو کرد به قبر رسول الله: «السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا رَسُولَ اللهِ عَنِّی وَ عَنِ ابْنَتِکَ النَّازِلَهِ فِی جِوَارِکَ یا رسول الله! بلند شو ببین علی تنها مانده است. «أَمَّا حُزْنِی فَسَرْمَدٌ وَ أَمَّا لَیْلِی فَمُسَهَّدٌ»، فاطمه جان! دیگر خواب ندارم، دیگر حزنم تمام شدنی نیست. «لَوْ لَا غَلَبَهُ الْمُسْتَوْلِینَ عَلَیْنَا لَجَعَلْتُ الْمُقَام» لذا اگر نبود حرف و سخن و خطر دشمن، دیگر از کنار قبرت نمی رفتم و همین جا می ماندم و مقیم می شدم
یا رسول الله! هنگامی که جان می دادی این جمله را تأکید کردی علی جان! فاطمه امانت است «یَا رسُولَ الله قَدِ اسْتُرْجِعَتِ الْوَدِیعَه»، من امانت را برگرداندم(کافی، ج1، ص 458؛ بحارالانوار، ج 43: ص 193؛ منتهی الامال، ص 195 – 194.) وَ سَیَعْلَمُ الَّذینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ
{والســــــــــــــــــــــــــــــلام علیکـــــــــــــــــــــــــــــم ورحمه اللـــــــــــــــــــــــــه وبـــــــرکاته
