حجت الاسلام والمسلمین حاج آقااستیری امام جمعه باقرشهر: گفتار نیک، ثروت را زیاد و روزى را فراوان مى ‏کند

بســـــــــــم الله الـــــرحمـــــن الـــــرحیــــــــــم

به گزارش دفتر امام جمعه باقرشهر حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ عبدالعلی استیری امام جمعه محترم باقرشهر،به مناسبت ولادت باسعادت امام سجاد علیه السلام وروزجانبازگفتند:گاهی سوال می کنند چه کنیم که مال ما ورزق ما زیاد شود این سوال را امام سجادعلیه السلام جواب داده که گفتار نیک، ثروت را زیاد، روزى را فراوان، مرگ را به تأخیر، انسان را در خانواده محبوب می کند ودر نهایت انسان را به بهشت وارد مى ‏نماید.

مشروح بحث:

امام سجاد علیه السلام، در 5 شعبان سال 38 هجری قمری 38 سال پس از هجرت رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در مدینه دیده به جهان گشود. مادرش شهربانو دختر یزدگرد بود. نام او «علی » بود که بعدها به «زین العابدین » و «سجاد» مشهور گشت . دو سال پس از تولد او، جدش امیر مؤمنان علی علیه السلام در محراب عبادت، به شهادت رسید و پس از آن به مدت ده سال، شاهد حوادث دوران امامت عمویش امام حسن علیه السلام بود . از سال پنجاه هجری، به مدت یازده سال در دوران پر فراز و نشیب امامت پدرش حسین بن علی علیهما السلام که با قدرت طلبی معاویه و پسرش یزید مصادف بود، در کنار او قرار داشت و پس از آن، در محرم الحرام سال 61 هجری پس از قیام و شهادت پدر بزرگوارش در حادثه کربلا، امامت و زعامت جامعه اسلامی را عهده دار شد.آن امام همام، در سال 94 یا 95 هجری در مدینه منورهبه شهادت رسیدندو در قبرستان بقیع در کنار قبر عمویش امام حسن مجتبی علیه السلام به خاک سپرده شد

دراین فرصت کوتاه اشاره ای به فضائل حضرت میکنم: 

معرفت و شناخت تمام جنبه های شخصیتی ائمه علیهم السلام برای ما انسان های عادی و محدود در عالم طبیعت غیر ممکن است، چرا که آن انوار قدسیه در بالاترین مراتب و بلندترین قله های فضیلت و کمال قرار داشته و غالب انسان ها توان رسیدن به آن قله های رفیع را ندارند و از درک آن عاجزند .

عبد العزیز بن مسلم، یکی از اصحاب امام رضا علیه السلام نقل می کند که ما در شهر «مرو» بودیم، روز جمعه در مسجد جامع آن شهر اجتماع کرده بودیم که از امامت سخن به میان آمد، پس از آن بر امام وارد شدم و در این رابطه از ایشان سؤال کردم، آن حضرت تبسمی کردند و فرمودند: «الامام واحد دهره، لا یدانیه احد ولا یعادله عالم ولایوجد منه بدل ولا له مثل ولا نظیر; امام یکتای زمان خویش است که احدی [در فضیلت] به او نزدیک نمی شود (به او نمی رسد) و هیچ دانشمندی با او برابری نمی کند و بدیل و مثل و نظیری ندارد .»

محمّد ابن مسلم الزُهری،

از دانشمندان و فقهای معروف در حجاز و شام، در باره امام سجاد (ع) چنین می گوید:
“کان علی بن الحسین أفضل أهل زمانه، وأحسنهم طاعه”. (تاریخ دمشق، جلد 36). یعنی: علیّ ابن الحسین (ع)، فاضل ترین مردم در زمان خود بود، و بهترین آنان از جهت طاعت و عبادت”.

سعید ابن مسیّب،

فقیه معروف شهر مدینه در باره آن حضرت چنین می نگارد:
“ما رأیت أودع و أورع من زین العابدین علی بن الحسین”. (جمهره الاولیاء، جلد 2″. یعنی: فردی را امانت دار تر و پارسا تر از زین العابدین علیّ ابن الحسین، ندیده ام.

شافعی،پیشوای یکی از چهار فرقه اهل سنّت، در این خصوص چنین می گوید:

“إن علی بن الحسین أفقه أهل المدینه”. (شرح نهج البلاغه، جلد 15). یعنی: علیّ ابن الحسین، فقیه ترین مردم اهل مدینه بود.

امام علیّ ابن الحسین (ع) ، در یکی از بحرانی ترین و دشوارترین دوره های تاریخ اسلام و تشیّع زندگی می کرد. دوران نوجوانی و جوانی ایشان با حادثه جانسوز کربلا همراه بود. پس از واقعه عاشورا، سفر طاقت فرسای اسارت از کربلا تا کوفه، و از کوفه تا شام، و از شام تا مدینه را تحمّل کرد.
پس از بازگشت به شهر مدینه، شاهد اختناق شدید و سرکوب شیعیان و پیروانش بود. حاکمان مستبدّ بنی امیّه و بنی مروان، جوّ سنگینی از وحشت و کشتار را بر جامعه اسلامی حکم فرما کرده بودند، و هرکس را به عنوان شیعه علی و یار وفادار اهل بیت (ع) می شناختند، سر می بریدند.این وضعیّت دهشت بار، جرأت هرگونه حرکتی را در سرزمین پهناور اسلامی، از مردم سلب کرده بود.

امام سجاد به منظور انجام رسالت خویش، دو روش اساسی را متناسب با زمان و مکان، انتخاب کردند:

روش اول: ترویج معارف اسلامی از طریق نقل احادیث صحیح و نیایش

از آنجا که امام سجاد (ع) تحت فشار حکومت جائر زمان قرار داشت و اجازه تشکیل حوزه درس و بحث به صورت آزاد را نداشت، و از سوی دیگر، وظیفه و مسئولیت تعلیم و آموزش معارف اسلامی و علوم دینی را بر دوش خود احساس می کرد، بنا بر این، در صدد بر آمدندتا شریعت را در قالب نیایش به مردم منتقل نماید.که مجموعه ای از این دعاهای ، در کتاب شریف “صحیفه سجادیه” گرد آوری شده است.

روش دوم:مبارزه با ستمگران با شیوه های مقاومت منفی

 آن حضرت با آگاهی از شرایط زمان و مکان، و فقدان یاران وفا دار و فداکار، و از سویی دیگر، آشنایی با قدرت و سیطره حکومت معاصر خود، قیام مسلّحانه را در آن برهه از زمان به صلاح جامعه شیعیان و مسلمانان نمی دانست و آن را محکوم به شکست می شمرد.لذادر صدد بر آمدند تا شیوه هایی جدید برای مبارزه برگزیند که می توان آن روش ها را مقاومت منفی نامید.

یکی از این شیوه ها، معرفی چهره واقعی اهل بیت (علیهم السلام)بود.
از اینرو، پس از حادثه عاشورا و به هنگام اسارت، آن حضرت در شهر شام و در حضور یزید و لشکریانش به سخنرانی پرداخت و با خطبه مؤثّر و جانسوز خود در مسجد اموی، به معرفی اهل بیت پیامبر پرداخت و ترفند شوم بنی امیه را در خدشه دار ساختن چهره امامان معصوم، نقش بر آب ساخت.

علاوه بر این، امام سجاد علیه السلام در دعاهای خود هم نیز، بر معرفی ائمّه هدا (ع) و حقّانیّت آنان و محکومیّت قاتلان آنها و نفرین به غاصبان حقوق آنان، پافشاری می کرد.
به عنوان نمونه،میتوانیم به دعای چهل و هشتم در صحیفه سجادیه اشاره کنیم.

یکی از روش های دیگری که امام سجاد علیه السلام برای مبارزه با ستمگران به کار می برد، برپا ساختن مجالس عزاداری امام حسین به صورت مداوم در منزل خود بود. این حرکت حساب شده باعث می گردید که داغ شهیدان کربلا همواره تازه بماند، و پیام رهایی بخش امام حسین و یاران شهیدش پیوسته به گوش مردم برسد. امام زین العابدین در تمام عمر خود پس از واقعه عاشورا، در هر مناسبتی به یاد شهدای کربلا روضه خوانی می کرد و خود، مصیائب امام حسین را یاد آور می شد و با سوز و ناله می گریست و مردمی که در کنار او بودند را می گریاند.

درپایان با اشاره به روایتی از امام سجاد علیه السلام این بحث را به پایان میرسانم.

 امام سجاد علیه السلام دربارۀ آثار سخن نیکو (قول حسن) فرمودند: «اَلْقَوْلُ الْحَسَنُ یُثْرِى الْمالَ وَ یُنْمِى الرِّزْقَ وَ یُنْسِئُ فِى الاَْجَلِ وَ یُحَبِّبُ اِلَى الاَْهْلِ وَ یُدْخِلُ الْجَنَّهَ؛ خصال : ص 317

گاهی سوال می کنند چه کنیم که مال ما ورزق ما زیاد شود این سوال را امام جواب داده که گفتار نیک، ثروت را زیاد، روزى را فراوان، مرگ را به تأخیر، انسان را در خانواده محبوب می کند ودر نهایت انسان را به بهشت وارد مى ‏نماید.و هزاران هزار سوال دیگر که نسخه های معنوی آن را قرآن و اهلبیت (ع) پیچیده وآماده نموده اند.    سخن نیکو یعنی سخنی که هم با موازین شرع منطبق و هم با روی خوش است. لازمۀ «قول حسن» این است که با روی خوش و زبان خوش ادا شود.

{والســــــــــلام علیکــــــــــم ورحمـــــه اللـــــه وبرکاتـــه}