بذری که پیامبر اکرم (ص) به امر خداوند منان کاشتند و با مشقت بسیار رویاندند ، بعد از ایشان دچار بی مهری های فراوانی شد

سمه تعالی

عنوان :  یک روز ، یک نظر

نویسنده: سید احمدحسینی

اشاره: چرا امام حسن (ع) با معاویه صلح کردند و همچون امام حسین (ع) قیام نکردند؟ البته اینگونه هم می توان بیان کرد که : چرا امام حسین (ع) قیام کردند و همچون امام حسن (ع) صلح نکردند؟

۲۸صفر که امسال مصادف است با ۲۲ دیماه ، روز شهادت فرزند شجاع و مدبر نبی گرامی اسلام است. به مناسبت این روز نظر و برداشتی از واقعه صلح امام حسن مجتبی (ع) با معاویه بن ابوسفیان در ادامه می آید :

سوال: چرا امام حسن (ع) با معاویه صلح کردند و همچون امام حسین (ع) قیام نکردند؟ البته اینگونه هم می توان بیان کرد که : چرا امام حسین (ع) قیام کردند و همچون امام حسن (ع) صلح نکردند؟

1. امامان معصوم (ع) همگی نور واحدند و به دنبال یک هدف
2. اسلام مدیون رشادت ها و اقدامات حکیمانه و ناب ائمه معصوم (ع)  و البته مدیون صلح امام حسن (ع) است و اگر نبود صلح ایشان:
3. بذری که پیامبر اکرم (ص) به امر خداوند منان کاشتند و با مشقت بسیار رویاندند ، بعد از ایشان دچار بی مهری های فراوانی شد تا اینکه توسط حضرت امیر (ع) جانی دوباره گرفت و رشد نمود. نهال نوپای اسلام بعد از حضرت امیر(ع) مجدداً در معرض طوفان های سختی قرار گرفت و هر روز ضربه ای از سوی بدخواهان داخلی بر پیکرش می نشست. و دشمنان خارجی (مستقر در مرزها به گواه تاریخ) نیز مترصد ضعیف تر شدن این نهال نوپا بودند تا با تهاجم و تعرض این نهال را شکسته و از بیخ و بن برکنند.
4. امام حسن (ع) امامی شجاع و مدبر بودند که قیام نکردند تا سبب ریشه کن شدن اسلام نشوند بلکه با صلح و تاکید بر اصول که در مفاد صلح نامه گنجاندند (( معاویه طبق دستورات قرآن و سنت عمل کند و جانشینی برای خود انتخاب نکند)) به اقدام بسیار مهم تری دست زدند که همانا ۱۰ سال برپایی کلاس های درس و رفع شبهات و آگاه ساختن مردم نسبت به شرایط حساس روز و بصیرت افزایی بود که موجب شد تا اسلام با اقتدار ادامه حیات دهند.
5. امام حسن (ع) به حفظ آرامش ، وحدت وامنیت مردم اندیشیدند و از حق خویش گذشتند اما از وظیفه ای که بر عهده ایشان بود ذره ای کوتاه نیامدند و کامل به انجام رسانیدند.
6. معاویه بن ابوسفیان البته به عهد خویش پایبند نبود، ابتدا دستورات قرآن و سنت را کنار گذاشت و سپس یزید را جانشین خود معرفی نمود.
7. یزید فردی فاسد بود ، بصورت علنی و در عیان ، نه تنها فروعات بلکه اصول دینداری و دستورات قرآن را زیرپا گذاشت و برای سنت نبی گرامی اسلام (ص) کوچکترین ارزشی قائل نبود. نهال اسلام با درایت امام حسن(ص) استوار ماند اما با روی کارآمدن یزید ، زیر فشارهای سهمگین نادانی و شرک یزید ، در حال سرفرود آوردن به جای سربرآوردن بود. (یزید با اعمالش گوئیا این نهال نوپا را خطاب قرار داده و می گفت تو چرا سربرآوردی ؟! آنگونه که در مجلس شام با سرمبارک امام حسین (ع) صحبت می کرد و شعر می خواند) یزید اعمال و کردار زشت خویش را به پای نهال اسلام می ریخت و می رفت تا رفته رفته با این تغذیه ناصواب ، این نهال بخشکد . قبح اعمال یزید آنقدر بود که حتی بسیاری از دوستان پدرش را نیز به واکنش واداشت.
8. آنچه بر امام حسین (ع) تکلیف شد ، بر پیامبر (ص) و دیگر امامان معصوم (ع) تکلیف نشد که اگر تکلیف می شد بدون شک همینطور عمل می کردند. شرایط تهدید دین مبین اسلام در دوران یزید قابل قیاس با هیچ دوران دیگری نیست. امام حسین (ع) راه و تدبیر امام حسن (ع) را ادامه داده و به کمال رساندند و بعد از بصریت افزایی آن بزرگوار و شناساندن عمق فجایع و شبهات موجود ، امام حسین (ع) برای همیشه ، ‌اسلام را بیمه کردند. امام حسین(ع) نه تنها به حاکم و مردم زمان خویش ، بلکه به تمامی حاکمان و مردم بعد ازخود ، راه درست  را نشان دادند و خون خود را به پای نهال اسلام ریختند و جانی به بدن نیمه جان نهال اسلام دادند که دیگر کسی را یارای محو و ریشه کنی اسلام نبود و نخواهد بود.
9. آنچه با زحمت و از خودگذشتگی امام حسن (ع) آموخته شده بود باید عملی می شد و چه زیبا آنچه که با ایثار و جانفشانی امام حسین (ع) آموخته شد ، توسط علی بن الحسین (ع) بسط یافت و تبیین شد و ….

آری ، تداوم اقتدار اسلام بدون شک ، مدیون صلح امام عزیز و کریم ، حسن بن علی بن ابیطالب (ع) است.

و من اله التوفیق