حجه الاسلام والمسلمین استیری امام جمعه فشافویه:تذکرات مقام معظم رهبری راههای سوءاستفاده دربرجام را مسدود کرد!

مشروح خطبه های نمازجمعه حسن آبادفشافویه به امامت حجه الاسلام والمسلمین حاج آقااستیری امام جمعه محترم فشافویهدرتاریخ ۰۱/۰۸/۱۳۹۴هم زمان با تاسوعای حسینی

عناوین خطبه اول:

۱-زنده نگه داشتن عاشورا دراحیای فرهنگ عاشورانقش کلیدی دارد.

۲- اشک ریختن در مصیبت حسین بن علی (ع)دارای چهارپیام است.

عناوین خطبه دوم

۱-محرم یک فرصت استثنایی است برای آشنایی با معارف نورانی اسلام و معارف اهل بیت!

۲-دهها پرسش دربرجام وجود دارد که پاسخ آنرا بایددررفتارآینده آمریکاییها جستجو کرد!

بســـــــــم الله الــــرحمـــــن الرحیـــــــــم

عِبَادَ اللَّهِ أُوصِیکُمْ بِتَقْوَى اللَّهِ فَإِنَّهَا حَقُّ اللَّهِ عَلَیْکُمْ بندگان خدا خودم و شما را به تقوای الهی سفارش می­کنم.

از آنجا که در آستانه عاشورای حسینی هستیم اجازه بفرمایید جملاتی، نکاتی در رابطه با سیره نورانی اهل­بیت: نسبت به سالار شهیدان و زنده نگه داشتن عاشورای حسینی و احیای فرهنگ عاشورا با شما بزرگواران صحبت کنم. قبل از هر چیز حادثه محرم و کربلا و عاشورا در حقیقت پر فروغ و سازنده جلوه می­کند آنگاه که می­بینیم اهل­بیت عصمت و طهارت با عظمت از سالار شهیدان یاد کردند و در زنده نگه داشتن این حماسه زیبا و احیای فرهنگ عاشورا تأکید فراوان داشتند.

امامان ما علیرغم محدودیت­هایی که داشتند چه در دوران حکومت­های اموی و چه در دوران حکومت­های عباسی و تنگناهایی که برای آنها ایجاد کرده بودند ولی می­بینیم در اتخاذ مواضع صحیح و مناسب با استفاده از مؤثرترین شیوه­ها توانستند فرهنگ عاشورا را به جامعه منتقل کنند و یکی از راه­هایی که می­بینیم اهل­بیت توانستند فرهنگ عاشورا را زنده نگه بدارند و فریاد مظلوم علیه ظالم را در جامعه زنده نگه بدارند، حریت و آزادی و آزادگی را به جهان پیام رسانی کنند.

اولین نکته ای که می­بینیم سفارش اهل­بیت و سیره نورانی اهل­بیت نسبت به عزاداری ابا عبد الله الحسین است. این تأکید فراوان اهل­بیت که در زندگی اهل­بیت به چشم می­خورد نسبت به اینکه یاد کربلا را زنده نگه می­داشتند، یاد عاشورا را زنده نگه می­داشتند این در این فرهنگ و احیای این فرهنگ نقش کلیدی داشت، چرا اهل­بیت چنین اقدامی می‏کردند؟ زیرا اولاً دشمنان و مخالفان اهل­بیت این روز را یعنی روز عاشورا را به جشن و سرور و پایکوبی می­پرداختند شما زیارت عاشورا و بعضی از فقرات زیارت عاشورا را ملاحظه فرموده­اید: «و هذا یوم فرحت به آل زیاد و آل مروان بقتلهم الحسین علیه السلام»روز عاشورا روز شادی و سرور مخالفان اهل­بیت: بود در مقابل اهل­بیت: باید برنامه دیگری طراحی می­کردند که دشمن را از کاری که می­کند پشیمان کند به یاد مظلومیت علی و حسین بن علی به شیعیان توصیه کردند اشک بریزید و عزاداری کنید.

و نکته دوم این عزاداری­ها و سوگواری­ها آن هم سوگواری­های آگاهانه دل صاحب­ عزا را با دل حماسه سازان عاشورا به یکدیگر پیوند می­دهد یعنی انسان­ها را حسینی می­کند، انسان­ها را به خاطر یادآوری خاطره عاشورا و کربلا حسینی تربیت می­کند فرزندانی که در دامن چنین خانواده­ای رشد می­کند و آن کودکی که در دامن پدری و مادری که برای حسین بن علی اشک می­ریزد این کودک و نوجوان و این نوجوان از خودش سؤال می­کند این همه شیون برای چه؟ این همه عزاداری برای چیست؟ موقعی که دل عزادار با دل حسین بن علی پیوند پیدا کرد دل این کودک و نوجوان هم با حسین بن علی پیوند پیدا می­کند و راه کربلا و عاشورا استمرار پیدا می­کند.

این همه تأکید اهل­بیت به خاطر این دو ویژگی است:

۱٫ جبهه گیری در برابر ادبیات دشمن؛

۲٫ فرهنگ­سازی و عاشورایی کردن فضای جامعه.

امام صادق و امام علی بن موسی الرضا همه می­بینیم تکیه می­کنند در رابطه با زنده نگه داشتن عاشورا وجود مقدس آقا علی بن موسی الرضا می­گوید: اگر کسی روز عاشورا کسب و کار خودش را رها کند و در رسای ابی عبد الله به سوگ بشیند تعبیر زیبای آقا این است «مَنْ تَرَکَ السَّعْیَ فِی حَوَائِجِهِ یَوْمَ عَاشُورَاءَ قَضَى اللَّهُ لَهُ حَوَائِجَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ»؛ اگر کسی به احترام عاشورا کسب و کار را تعطیل کند خداوند حوائج دنیا و آخرتش را برآورده می­کند «وَ مَنْ کَانَ یَوْمُ عَاشُورَاءَ یَوْمَ مُصِیبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکَائِهِ» اگر کسی روز عاشورا روز مصیبت او باشد «یَجْعَلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ یَوْمَ الْقِیَامَهِ یَوْمَ فَرَحِهِ وَ سُرُورِه»اینجا شما عاشورا را بزرگ می­شمارید و عزاداری می­کنید و دسته­ های سینه­ زنی به راه می­اندازید فردای قیامت خدای متعال پاداش ما را می­دهد.

امام باقر(ع)تلاش دارد در حساس­ترین مکان یعنی منا که اجتماع مسلمانان در آن گرد آمده وصیت می­کند ده سال در موسم حج در منا برای حسین بن علی (ع)عزاداری کنند مسلمانان سراسر دنیا از خودشان می­پرسند سوگواری برای حسین بن علی آن هم در سرزمین منا چه مناسبت دارد، دل­ها را به سوی حسین بن علی منعطف می­کند این فرهنگی است که اهل­بیت: پایه­گذاری کردند تا نام حسین بن علی(ع)جاودانه باقی بماند. در سرزمین منا که معمولاً آداب دیگری دارند، اعمال دیگری دارد، اذکار دیگری دارد امام باقر(ع) می­فرماید: من ده سال وصیت می­کنم در سرزمین منا ده سال برای حسین بن علی گریه کنند این فرهنگ یعنی چه؟ این پیام یعنی چه؟ لذا موقعی که بررسی می­کنیم ما با توجه به سفارشی که امامان پاک ما در رابطه با مسأله عزاداری مطرح کردند سفارش می­کنند به اشک ریختن برای حسین بن علی وجود مقدس آقا علی بن موسی الرضا۸ می­فرماید: «فَعَلَى مِثْلِ الْحُسَیْنِ فَلْیَبْکِ الْبَاکُونَ- فَإِنَّ الْبُکَاءَ عَلَیْهِ یَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظَامَ»به مانند مثل حسین باید اشک­ها از دیده­ها باید سرازیر شود زیرا اگر کسی در عزای حسین بن علی گریه کند تمام گناهان بزرگ او آمرزیده می­شود این سخن، سخن من نسیت سخن علی بن موسی الرضاست، اشک ریختن و عزاداری برای حسین بن علی «یَحُطُّ الذُّنُوبَ الْعِظَامَ».

لذا من جمع­بندی کنم در اینجا و سخن را کوتاه کنم در حقیقت اشک ریختن و مصیبت حسین بن علی را به پا داشتن چهار پیام روشن دارد:

۱٫ پیام عشق

۲٫ پیام تعظیم شعائر

۳٫ پیام اعلام موضع

۴٫ پیام تجدید بیعت

اگر ما انقلابمان با این شکوه به پیروزی رسید استمرار راه حسین بن علی بود؛ ما پیام عشق را از کربلا آموختیم در حقیقت می­خواهیم بگوییم این قطرات اشکمان که از سویدای قلبمان حکایت می­کند بیانگر محبت و پیوند صمیمی ما با اهل­بیت عموماً و با حسین بن علی خصوصاً است. ما می­خواهیم با این عزاداری‎هایمان اعلام کنیم با هم درد بودن، هم نوا بودن و هم سو بودن با­ اهل­بیت: «إنّی سلمٌ لِمن سالمکم و حَربٌ لمن حاربکم» این پیام عشق ماست، پیام تعظیم شعائر ماست. ما این کار حسین بن علی را بزرگ می­شماریم و اگر کسی تعظیم شعائر کند دارای اجر و پاداش الهی است، ما روز عاشورا اعلام موضع می­کنیم.

در دهه محرم اعلام موضع می­کنیم و ما می­خواهیم بگوییم حسین بن علی ما در موضع­گیری­های عقیدتی شما، موضع­گیری­های دینی شما و موضع­گیری­های سیاسی شما با شما هستیم ما کربلا را جرقه نمی­دانیم، ما کربلا را جریان می­دانیم و لذا انقلابمان به خاطر حادثۀ عاشورا و کربلای حسین تا ظهور وجود  حضرت بقیه الله الاعظم۴ ان شاء الله ماندگار خواهد ماند. اما پیام بیعت ما با حسین بن علی این است که تجدید پیمان می­کنیم و می­گوییم «فیا لیتنا کنّا معکم فنفوز فوزاً عظیماً».

خطبه دوم: 

بسم الله الرحمن الرحیم

خطیب جمعه محترم حسن آباد بااشاره به روایتی ازامام سجاد(ع)خودونمازگزاران را به رعایت تقوای الهی توصیه نمودند.وسپس به پیرامون مناسبتهای هفته سخن گفتند.

امروز جمعه اول آبان شهادت آیت الله حاج آقا مصطفی خمینی(ره) در نجف اشرف (۱۳۵۶ ه. ش)

حاج آقا مصطفی خمینی در دامن مکتبی بزرگ شده بود که سیاست در آن عین دیانت به حساب می آید. لذا از همان روزهای اول دوره جوانی به دنبال پدر بزرگوارش در این مسیر قدم نهاد و با کمال جدیّت و تلاش دردو حوزه علمی وسیاسی مشغول فعّالیّت شد.اودرحوزه علمی در فقه و اصول، در علوم معقول و فلسفه و کلام به مراتب بالای علمی دست یافت. با این وجودوی از سویی تحت تأثیر شخصیّت نستوه پدر بزرگوارش حضرت امام خمینی رحمه الله قرار داشت و از سویی دیگر به سبب شناخت عمیق و متفکرانه ای که نسبت به مسائل سیاسی و فرهنگی روز کشور و جهان داشت، از همان سالهای نوجوانی و جوانی به سوی مبارزات سیاسی کشیده شد و توانست در روند حرکت پیروزمندانه انقلاب اسلامی ایران نقش مهمّی را ایفا نماید. او کوشید تا در تمامی سالهای زندگی دست از جهاد و مبارزه برنداشته و همواره در مسیر حمایت از دین و احکام الهی گام بردارد.

حاج آقا مصطفی حتی در روزگاری که در عراق و نجف اشرف دوره تبعید را می گذراند، در مقابل جنایتهای استکبار جهانی به رهبری آمریکای جهانخوار و صهیونیستها و دستگاه جبّار شاه و دولت بعث عراق سکوت نکرد و افزون بر مبارزه با نظام شاه، از مبارزه با نظام بعث عراق نیز غافل نشد. فعّالیتهای ایشان به حدّی بود که سبب شد در ۲۱ خرداد سال ۴۸ از طرف حزب بعث دستگیر شده، به بغداد برده می شود و رئیس جمهور عراق، حسن البکر، به او هشدار می دهد که در صورت ادامه مخالفت، نظام عراق ناچار به تصمیمی خواهد شد که موجب ناراحتی پدر بزرگوار او شود.

وقتی حکومتهای ایران و عراق نتوانستند فعالیّتهای سیاسی حاج آقا مصطفی را متوقّف کنند و وجودش را خطری جدّی برای حکومتهایشان تشخیص دادند، به فکر عملی کردن تهدیدهای خود افتادند و سرانجام در روز یکشنبه اوّل آبان ۱۳۵۶ ش، در حالیکه بیش از ۴۷ بهار از عمر او نمی گذشت، به طرز مشکوکی او را مسموم کردند و به شهادت رساندند.

 دوشنبه چهارم آبان سالروزاعتراض و افشاگری امام خمینی(ره) علیه پذیرش قانون کاپیتولاسیون (۱۳۴۳ ه.ش)

روز چهارم آبان ۱۳۴۳ امام خمینی در اعتراض به لایحه کاپیتولاسیون طی نطق شدیداللحنی فرمودند «عظمت ایران از بین رفت، استقلال از دست رفت، عزت ما پایکوب شد. مگر ما مستعمره هستیم؟ مگر ایران در اشغال آمریکاست؟»

کاپیتولاسیون به معنای شرط گذاشتن و در معنای لغوی آن سازش و تسلیم آمده است. کاپیتولاسیون به قراردادهایی  اطلاق می شود که به موجب آن اتباع یک دولت در قلمرو دولت دیگر مشمول قوانین کشور خود می شوند و آن قوانین توسط کنسول آن دولت در محل اجرا می شود، به همین جهت در فارسی به آن «حق قضاوت کنسولی» نیز گفته می شود.

امام در همان روز بیانیه ای صادر کردند: «دنیا بداند که هر گرفتاری که ملت ایران و ملل مسلمین دارند از اجانب است، از آمریکاست، ملل اسلام از اجانب عموما و از آمریکا خصوصا متنفر است.» در این بیانیه از کاپیتولاسیون به عنوان سند بردگی ملت ایران یادشده است. ایشان افزودند: «اگر در این مبارزه صد هزار نفر هم شهید بدهیم، بهتر است از این که این قانون ننگین تصویب شود، زیرا این قانون همه مقدسات ما را زیر پا گذاشته است و استقلال ما را به بیگانگان فروخته است.

کاپیتولاسیون، خاطره ای خفت بار و تلخ که نشان از نفوذ خوارکننده غربی ها در ایران دارد.امروز هم نباید غفلت کرد درقضیه برجام هم که هفته گذشته هم صحبت کردم باید دقت کرد نامه مقام معظم رهبری که روز چهارشنبه صادرشد ۹تذکردادندکه نشان ازضعفهایی است که برجام داردکه توجه به این تذکرات درواقع راههای سوءاستفاده طرف مقابل رامسدود میکندلذا همه باید هوشیاری خود را حفظ نموده وراه نفوذ دشمنان را درعرصه های مختلف مسدود نمایند ودشمن را مؤیوس کنند (تکبیرنمازگزاران)

امروزجمعه۹ محرم الحرام تاسوعای حسینی فرداهم مصادف باعاشورای حسینی؛وشهادت حضرت امام حسین(ع) و اصحاب وفادارش (۶۱ ه.ق)

عاشورا باید در اتصال با نهضت حضرت آدم (ع)، موسی (ع) و ابراهیم (ع) نه به عنوان حادثه ی مجردی که در سال ۶۱ هجری اتفاق افتاد، تفسیر شود؛ زیرا در این صورت، باعث می شود قیام و پیام عاشورا – که یک پیام تاریخی و جاودانه – است به یک پیام مقطعی تبدیل شود. این معنای عمیقی که در زیارت وارث می خوانیم، روی همین اصل است. «السلام علیک یا وارث آدم صفوه اللّه، السلام علیک یا وارث نوح نبی اللّه…..

امام حسین وارث پرچمی است که آدم وبقیه ی انبیاء و اولیاء در طول تاریخ برافراشته نگه داشته اند و در این بینش است که ارتباط نهضت امام حسین (ع) با گذشته مشخص می شود وهم با آینده. امروز توجه ما به نهضت امام حسین (ع) باید چراغ راه زندگی ما باشد و اگر صرفا ما به گذشته ی خود ببالیم که ما حسین و عاشورا داشته ایم، امّا این مسأله در زندگی امروز ما اثری نداشته باشد، در واقع یک نوع سر پوش گذاشتن بر ضعف های احتمالی ما خواهد بود. باید تمام همّ ما این باشد که آن بینش و نگرش، بتواند خود را در زندگی ما به طور کامل نشان بدهد و خود را مجسم کند تا از این نگرش و بینش امروز به عنوان درسی جهت زندگی کردن استفاده کنیم .امام حسین (ع) صرفا سیاست مداری نیست که با یزید به خاطر شراب خواری سرناسازگاری داشته باشد، بلکه امام حسین (ع) پرچمداری است که می خواهد عَلَم مبارزه با ظلم و بی عدالتی و بی دینی و هر نوع تحقیر مردم را بر عهده بگیرد. زمینه سازی نهضت مهدوی(عج) ، تربیت کننده جامعه عاشورایی ،مقابله با استحاله اسلام را تعلیم میدهند امروز همامام حسین (ع)به ما درس میدهند که به ابعاد گوناگون و نفوذ و زمینه های استحاله در داخل جامعه و نظام اسلامی؛ نفوذ دشمن، که تهدیدی بزرگ برای کشوراست توجه کنیم (تکبیر نمازگزاران)

ادامه ذکر توسل……..

والســـــــــلام علیکــــــــــــم ورحمــــــــــــــه الله وبــــــــــــرکاته